We wilden al langer eens kijken op het landgoed en de afsluiting van het pinsterweekend leek ons een mooie gelegenheid om samen met onze gehandicapte zoon (rolstoel) gebruik te maken van de aanbieding van vier gangen diner. Het eten was smakelijk maar niet bijzonder, en daar het redelijk druk was liep de enige ober zich een ongeluk. Het broodplankje was simpel met een onduidelijke uienprutje; de soep was lekker (spinazie-courgette soep) maar lauw; de zalm was prima (jammer dat al de derde dag zalm was maar dat kon de kok niet weten) en het dessert voorspelbaar. Grootste probleem bij de Parelvisser was dat het restaurant niet rolstoel toegankelijk was, terwijl er een simpele oplossing zou zijn (oprijplank). Tillen dus. Het dessert en de koffie hebben we maar in de grote zaal van het Hotel gedaan nadat onze zoon naar het toilet (invalidetoilet wel aanwezig in hotel) was geweest want twee keer tillen vond de ober ook wat buiten de arbeidsvoorwaarden vallen. Op zich alles oke maar niet top.

In de restaurantweek zoeken we naar een onbekend restaurant. Onder het motto is nu echt onbekend onbemind. In Westerlee is onbekend voor ons bemind geworden en gaan we hier zeker nog een keer naar terug.
In de serre van het landgoed zagen we op een koude zonnige zaterdagmiddag de zon langzaam ondergaan onder het genot van een heerlijke maaltijd waarbij prima wijnen werden geserveerd. De Slowaakse ober was een topper. Kortom wij hebben genoten en komen zeker nog eens terug.

Mooie ambiance in fraaie kamer naast de serre. Wellicht waren de verwachtingen wat te hoog gespannen voor het restaurant week verrassingsmenu, maar dit viel toch wat tegen. Voorgerecht wat droge serrano niet erg aangemaakte sla met schijfjes meloen. Maiskip met fraaie aardappel/groente combi, die wat sober afstak bij het weiderund van concurrerent "buurarrangement". Brownie crème brulee nagerecht zeer smaakvol. Kwa sfeer prima maar culinair mag de lat nog wat hoger